“အခ်စ္ကို…ေက်ာခိုင္းျခင္း”

ေန႔သစ္တစ္ေန႔ေလးမွာ သူမ သူ႔ရဲ႕စာေလးတစ္ေစာင္ကို ေမွ်ာ္ေနမိခဲ့သည္။ သူမကို သူကသိပ္ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္… သူခ်စ္တာကို သူမလည္းအသိပင္။ သူမအတြက္ စာကေလးတစ္ေစာင္ဟာ ေန႔တစ္ေန႔၏ ခြန္အားတစ္ခုပင္..။

သူမထံသို႔ စာေလးေတြ မေရာက္သည့္ေန႔မ်ားဆို သူမစိတ္ေတြ ေယာက္ယက္ခတ္ေနခဲ့သည္.. ဒါေပမယ့္ သူမ၏ နားလည္မႈတစ္ခုသည္ နက္ရႈိင္းလြန္းခဲ့သည္..သူမ သူ႔ကို သိပ္ခ်စ္ခဲ့ပါသည္..ခ်စ္ျခင္းကို ဘယ္လိုေျပာရ ပါ့မလဲ သူမအႀကိမ္ႀကိမ္စဥ္းစားမိခဲ့ဘူးသည္.. သူမ ခ်စ္တယ္ဆိုတာကို မရွက္မ၀ံ့ပင္ ေျပာျပခ်င္မိသည္..။

သူသိပါေစဆိုတဲ့အေတြးတစ္ခုေပါ့….တာ၀န္ေတြၾကားကေန စြန္႔စြန္႔စားစားခ်စ္ခဲ့တဲ့ သူက သူမအတြက္ဆို အဆင္သင့္တဲ့ေလ… သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ေတြက သူမထက္ပိုႏိုင္မည္လား..အခ်စ္မွာ ေမးခြန္းမရွိ..ဘာေၾကာင့္ခ်စ္သလဲ ဆိုသည့္အေျဖမ်ိဳးလည္းမရွိခဲ့…သူမ သူ႔အေပၚတြင္ခ်စ္ခဲ့သည္က ပကာသန၊ အသိုင္းအ၀ိုင္း..အို..ဘာဆိုဘာမွ မရွိ…ဘာဆိုဘာတစ္ခုမွ မသိခဲ့တဲ့ သူ႔အေပၚခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ေတြကို..သူသိႏိုင္ေအာင္..ဘယ္လိုေျပာရပါ့မလဲ….။

“စိတ္၀ယ္”

တစ္ေနကုန္အေတြးေပ်ာ္

ေရးေရးေသာ္မျမင္

ၾကင္ၾကင္နာမင္းတစ္ပါးက

ရင္ခြင္မွာေပ်ာက္ရွခဲ့လို႔….။

စားပြဲထိုင္တမႈိင္မႈိင္

ယိုင္တိုင္တိုင္စိတ္ေတြက

ဟုိဒီေရာက္ေပ်ာက္ဆုံးသြားတယ္

ကြယ္..တစ္ခန္းရပ္ေန႔တိုင္း….။

ေနျခည္သစ္ႏြယ္(ျပည္)