“ ပုံတူျခယ္..ႏွလုံးသား”

ေ၀းခဲ့ၿပီ ခရမ္းျပာေရ

အလြမ္းစာေတြၾကားမွာ

တမ္းတမ္းတတရွိေနခဲ့တာ

လြမ္းရတဲ့ အျဖစ္ေတြက

အခ်စ္ေတြသာ တိုးတိုးလာတယ္

စိုးမိုးထားတဲ့ မင္းႏွလုံးသားကို

လုံး၀အျပစ္အျမင္

ခ်စ္ခ်င္တာ ရင္တြင္းက

အစဥ္မင္းသာ ရွိခဲ့တာ

သိခဲ့တာ…ငါ့ႏွလုံးသားေလးရယ္ပါ….။

ေနျခည္သစ္ႏြယ္(ျပည္)

“ေအာ္….ဒီအခ်စ္ေလ…”

အထီးက်န္ဆန္ျခင္းဆိုတ့ဲ စိတ္ေတြက တခါတရံမွာေတာ့ အလြမ္းဆိုတဲ့စိတ္ေတြကို ပိုေစခဲ့မယ္ထင္ပါရဲ႕…အရာအားလုံး ေမ့ေပ်ာက္သြားႏိုင္ဘို႔အတြက္ ဘ၀ဆိုတဲ့ ေလာကဓံရိုင္းေတြထဲမွာ ေမာပန္းစြာနဲ႔ တိုက္ခဲ့ၾကေပမယ့္လည္း အလြမ္းဆိုတဲ့ မသိစိတ္ေလးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကေတာ့ အရာအားလုံးကို ရပ္တန္႔သြားေစခဲ့ပါတယ္။ အနာဂါတ္ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ရာ ဦးတည္ခ်က္မဲ့တစ္ခုရယ္ပါ..။ အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကလည္း ထိုနည္းတူပါပဲ…ဘ၀မွာ အခ်ိန္ကာလေလးတစ္ခုသာသာ ေလာက္ေတာ့ အခ်စ္တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ရရွိခဲ့သူေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ယုံၾကည္မိပါတယ္။ အေၾကာင္းအရာေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားမွာ ခ်စ္တဲ့သူတိုင္းကလည္း အၿပံဳးပန္းအလွေတြေ၀လို႔…ခ်စ္ေနၾကဆဲေပါ့… အခ်ိဳ႕ကလည္း ခ်စ္တဲ့သူေတြဟာ တစ္ေနရာစီ ကြာေ၀း ေနခဲ့ၾကရတယ္…။

“ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္၏ရင္ခုန္သံ”

နီ၀ါ၀ါ ခပ္ရင့္ရင့္ ေၾကြဆင္း။
တရႈိက္မက္ရပြင့္ဖတ္၊ အလႊာေတြအဆင္း။
အဆင္းလွလည္း မႏြမ္းသာ။
ခရမ္းျပာႏွင္းဆီက၊ ေရာယွက္လို႔လာ။
ႏွင္းဆီအဆင္း ရနံ႔သာ၊ ႀကိဳင္ကာမွ ေမႊး။
ေပးခဲ့ေစ သူ႔နံေဘး၊ ေရွာင္ေျပးလို႔မေ၀း။
ေရွာင္ခဲ့လည္း ရနံ႔မွာ ေရာက္ရွိၿပီ ႏွလုံးသားမွာ၊
နမ္းရႈိက္မ၀ပါ။