“ရင္ခုန္ေစတဲ့ Valentine’’

“ရင္ခုန္ေစတဲ့ Valentine’’

ခုဆိုရင္ ႏွစ္သစ္ရဲ႕ Januaryလတစ္၀က္ေတာင္ရွိခဲ့ၿပီမွေပါ့…..ေနာက္လဆိုရင္ Februaryလကုိေရာက္ေတာ့ မယ္ေနာ္…. ဘာလိုလိုနဲ႔ အခ်ိန္ကာလေတြက တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ဆိုသလုိ ကုန္လုမက ကုန္ဆုံးေနခဲ့ၿပီ…… ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်ဆိုသလို ေရေရရာရာမရွိ အနာဂါတ္ဆိုတာေမွ်ာ္ေတြးၾကည့္လို႔မရသလို အရာအားလုံးမွာ သူျဖစ္ခ်င္တာေတြႀကီးသာ ျဖစ္ေနၾကပါေရာလားလို႔ စိတ္ထဲမွာအလိုလိုေရာက္ရွိလာသလိုပင္ ခံစားရသည္….. ဒီလေလးကို ကၽြန္မနဲ႔အတူ ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ ခ်စ္သူစုံတြဲတိုင္းက ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကမွာပါ….ေဖေဖာ္၀ါရီလရဲ႕ (၁၄)ရက္ေန႔ကို လူတိုင္းသတ္မွတ္ၾကတဲ့ “ခ်စ္သူမ်ားေန႔”  Valentine Day ရယ္လို႔ ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကပါတယ္ …အဲဒီေန႔မတိုင္ခင္….အႀကိဳတစ္ရက္မွာ ခ်စ္သူစုံတြဲေတြက မိမိတို႔ခ်စ္သူေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားၾကၿပီး….

သြားၾကဖို႔….လာၾကဖို႔….ေတြ႔ဆုံၾကဖို႔ေတြ….ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္….

အမွတ္တရဆိုတဲ့အေနနဲ႔ အကၤ် ီအ၀တ္အစားဆင္တူေလးေတြ… အေရာင္မ်ိဳးစုံ…. ေခ်ာကလက္ေလးေတြ… ပန္းစည္းေလးေတြကို ခ်စ္သူတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အျပန္အလွန္ေပးကမ္းမႈေတြ ဖလွယ္မႈေတြ ျပဳလုပ္ၾကတဲ့ေန႔ေလး တစ္ေန႔ေပါ့…….

အဲဒီေန႔ရက္မတိုင္ခင္မွာေတာ့….ကၽြန္မတစ္ေယာက္ စဥ္းစားမိခဲ့တယ္….ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဆိုတာကို အသံေလး ၾကားရုံနဲ႔ပင္ ကၽြန္မ ရင္ခုန္ေနခဲ့မိပါတယ္….ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္မိပါတယ္……ကမၻာေပၚမွာရွိၾကတဲ့ ခ်စ္သူမ်ားနဲ႔အတူ ကၽြန္မလည္း ထပ္တူေပ်ာ္ခဲ့မိပါတယ္…. ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြနဲ႔အတူ…. ပိုင္ဆိုင္ျခင္းဆိုတဲ့အရာကိုလည္း ကၽြန္မ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိပါတယ္….. လိုခ်င္ေတာင့္တမိခဲ့ပါတယ္…… ခ်စ္သူမရွိတဲ့ကၽြန္မမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္လိုလို ဒ႑ာရီရီလိုလို ပုံျပင္တစ္ပုဒ္သာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…… ကၽြန္မလည္းဘဲ သူမ်ားေတြလို ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ လိုခ်င္မိသည္……သူမ်ားေကာင္မေလးေတြလိုပဲ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေလး ေတြ လိုခ်င္မိသည္…..ခ်စ္သူန႔ဲအတူ ခ်စ္သူရဲ႕လက္ကိုတြဲေလွ်ာက္လို႔ သြားခ်င္ေနမိသည္… အေရာင္ဆင္တူ အ၀တ္ေလးေတြ၀တ္ခ်င္ေနမိသည္…..ဒါေပမယ့္လည္း ေရွးလူႀကီးေတြက ေျပာဖူးၾကတဲ့စကားေလးတစ္ခြန္းကို ကၽြန္မ ခုခ်ိန္ထိမွတ္မိေနခဲ့ပါတယ္….မတူရင္ မတုနဲ႔တဲ့……လူၿပိဳင္လို႔မႏိုင္ ကံၿပိဳင္လို႔သာ ႏိုင္ရ၏တဲ့…. သိပ္မွန္တဲ့စကားေလးတစ္ခြန္းပါပဲ…..သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ ကံန႔ဲ ကၽြန္မရဲ႕ကံ မတူႏိုင္ပါဘူး.. သူတို႔မွာရွိတာ ေလးေတြ ကၽြန္မမွာ မရွိသလို….ကၽြန္မမွာရွိတာေတြလည္း သူတို႔မွာမရွိႏိုင္ဘူးဆိုတာ ကၽြန္မ အဲဒီစကားေလး နဲ႔တင္ ယုံၾကည္ေနခဲ့မိပါတယ္….. ဒါေပမယ့္ေလ …ကၽြန္မ အားလုံးရဲ႕ကိုယ္စား အဲဒီေန႔ေလးမွာ ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိ ေပ်ာ္ေနခဲ့မိပါတယ္….ခ်စ္သူမ်ားေန႔ရဲ႕ ညေနဆည္းဆာခ်ိန္ေလးေရာက္ၿပီဆိုရင္ အရမ္းထူးျခားပါတယ္….မိုးေတြကအုံ႔ဆိုင္းေနသလို ေနေရာင္ရယ္မရွိ ေအးေအးလူလူရာသီဥတုေလး ျဖစ္တတ္တယ္ေလ…..ကၽြန္မစိတ္ထဲ ငိုခ်င္သလိုလို လြမ္းသလိုလို ခံစားလာမိတယ္…..အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔ေလးေတြမွာ ဆိုင္ကယ္ေလးတ၀ွီး၀ွီး ….ကားေလးေတြကိုယ္စီနဲ႔ တူညီ၀တ္စုံေလးေတြ…… အလွေလးေတြျပင္ၿပီး ၿပံဳးရႊင္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးေတြနဲ႔ လြင့္လြင့္လူးလူး ေပ်ာ္ပါးေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ…. ကၽြန္မကေတာ့ ေန၀င္ရီလို႔  အလုပ္သိမ္းခ်ိန္ေပါ့….မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေသြးမရွိေတာ့တဲ့အေရာင္အစင္းေလး…. တမနက္လုံး လိမ္းျခယ္ထားတဲ့ သနပ္ခါးပါးကြက္ေလးေတြကလည္း ပါးျပင္မွာ ကုန္လုနီးပါးေပါ့…… အလုပ္ေတြပင္ပန္းၿပီး ညွိဳးႏြမ္းေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔…..အိမ္ကိုျပန္ရေတာ့မယ္ေပါ့….အလုပ္ထဲကေန ကားလမ္းနံေဘးကို ထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့…….ကၽြန္မရဲ႕ နေဘးမွာ သူတို႔ေလးေတြစီးနင္းလာတဲ့ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေတြက ရိပ္ခနဲ ရိပ္ခနဲဆိုသလို ျဖတ္သြားၾကေတာ့ ကၽြန္မလွည့္ၾကည့္မိတယ္…… ေအာ္…..သူတို႔ေလးေတြေပ်ာ္ေနၾကပါလား…..

အိမ္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့…..ကၽြန္မရ႕ဲထုံးစံအတိုင္းေပါ့….အိမ္ထဲကအိမ္ျပင္မထြက္ရ….သြားအတူ စားအတူ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာလည္း ဘယ္စီရယ္မသိ….ငယ္စဥ္အရြယ္ေရာက္ၿပီဆိုတည္းမွ ေက်ာင္း…. ေက်ာင္းမွအလုပ္နဲ႔ နပန္းလုံးေနရတဲ့ကၽြန္မ……..အျပင္ဆိုတာ တခါတရံေလးမ်ားထြက္မိခဲ့ရင္ေတာင္ အေပ်ာ္လြန္ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ပါလားေနာ္……

တစ္ေန႔ေတာ့ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ရဲ႕ညေနေစာင္းအခ်ိန္ေလးမွာ……ကၽြန္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူရဲ႕ ခ်စ္သူက ေခ်ာကလက္ဘူးေလးကို ကဒ္လိုက္လာပို႔ပါေလေရာလား…..သူကေတာ့ ၿပံဳးရႊင္ေနလို႔ေပါ့….ကၽြန္မကေတာ့ အၿပံဳးတ၀က္ပဲရခဲ့တာေပါ့…..ဒါနဲ႔ပဲ သူငယ္ခ်င္းက…..နင့္ကိုငါ စားဖို႔ေပးမယ္ဆိုၿပီး…ေခ်ာကလက္ ႏွစ္ခုေလာက္ေပးလိုက္ေတာ့….ကၽြန္မရင္ထဲမွာေပ်ာ္သြားမိတယ္…..ကၽြန္မ အဲဒီေခ်ာကလက္ေလးကို မစားဘဲ သိမ္းထားမိလိုက္တယ္….အိမ္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့….ကၽြန္မရဲ႕အေမက…

“ဟယ္….ငါ့သမီးေလး ထူးထူးဆန္းဆန္းပါလား……ေခ်ာကလက္ေတြ ဘာေတြနဲ႔ဆိုၿပီးေတာေပါ့….”

“ဟုတ္တယ္ေလအေမရဲ႕…..အေမ့သမီးက ခ်စ္သူရွိတယ္ဆိုေတာ့…ဘယ္ခ်စ္သူကလာေပးမွာလဲလို႔”

“ေအာ္……သမီးေလးရယ္”

ကၽြန္မက လူတစ္မ်ိဳးပါလား….ကၽြန္မကို အေမက ေအာ္…..ဆိုၿပီး သနားတဲ့ေလသံေလးနဲ႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ကၽြန္မ သိမ္ငယ္သြားမိတယ္……ကၽြန္မ ငိုခ်င္မိတယ္…..ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ႕စိတ္ေလးကိုပဲ တည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ ေျဖသိမ့္ေနလိုက္ရေတာ့တာေပါ့……ကၽြန္မကို အမ်ားတကာေတြက စၾက၊ေနာက္က်ပါတယ္…. ခ်စ္သူမရွိဘူးလားေပါ့…ကၽြန္မအေျဖခက္ခဲ့ရသည္…..တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္မမွာ ခ်စ္သူရွိပါသည္…ကၽြန္မက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ငယ္စဥ္တည္းက ကံမေကာင္းတဲ့သူဆိုေတာ့ အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္နဲ႔ အႀကိမ္တိုင္းလြဲခဲ့ရသူေပါ့….

“ခ်စ္သူမ်ားေန႔”ေရာက္တိုင္းလည္း ေမွ်ာ္ေနမိခဲ့ပါတယ္…..လက္ေဆာင္ေလးတစ္ခုမ်ား ဘယ္သူကမ်ား လာေပးမလဲလို႔ေပါ့…..ကၽြန္မငယ္စဥ္တည္းက အလိုခ်င္ဆုံးပစၥည္းေလးတစ္ခုရွိခဲ့ဖူးပါတယ္….. ကၽြန္မ အလိုခ်င္ဆုံးပစၥည္းေလးကို ဘယ္သူ႔စီကမွ မရရွိခဲ့ဘူးပါဘူး…အလိုခ်င္ဆုံးပစၥည္းေလးကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ၀ယ္ကိုင္ပိုင္ခြင့္ရွိေပမယ့္….ကၽြန္မခ်စ္တဲ့သူေတြစီက လက္ေဆာင္ေပးတယ္ဆိုတဲ့ ပီတိအေပ်ာ္ေလးကို လိုခ်င္မိခဲ့လို႔ပါပဲ……

တစ္ေန႔ေတာ့…..ကၽြန္မတစ္ေယာက္ အိမ္ကေန ေယာင္ေျခာက္ဆယ္နဲ႔ ဘာရယ္မသိ ေျခဦးတည့္ရာ ထြက္လာခဲ့မိတယ္….ဒီေန႔က Sundayဆိုေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕အလုပ္ကေန ခြင့္ယူခဲ့မိတယ္….. ထြက္သာလာခဲ့ရတာ တစ္ေယာက္တည္းေပါ့…..ဘယ္သြားရမွန္းမသိျဖစ္ေနၿပီ….ကၽြန္မ တစ္ခုစဥ္းစားမိသြားတယ္….ဒီေန႔….ဒီေန႔က ေဖေဖာ္၀ါရီလ(၁၄)ရက္ေန႔ “ခ်စ္သူမ်ားေန႔”ေပါ့……ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ..ခု အိမ္ကထြက္လာခဲ့တာက တစ္ေယာက္တည္းေလ……အဲေတာ့ ကၽြန္မတို႔ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ ဆုေတာင္းတိုင္းလည္းျပည့္ၿပီး တန္ခိုးႀကီးထက္ျမက္တဲ့ ေလးဆူဓါတ္ေပ်ာ္ “ေရႊဆံေတာ္ဘုရားႀကီး”ကို သြားဖို႔ ကၽြန္မ ဆုံးျဖတ္လိုက္မိပါတယ္….ဘတ္(စ္)ကားေပၚမွာလည္း လူေတြက ျပည့္ျပည့္ပါပဲ….သြားၾက လာၾကတဲ့သူေတြလည္း အမ်ားႀကီးေပါ့….ကၽြန္မ ကားေပၚမွာ တစ္ေယာက္တည္း….စိတ္ေတြကလည္းလႈပ္ရွားရင္း… ဟိုဟိုဒီဒီေတြ ေတြးရင္းပင္ ေရႊဆံေတာ္ဘုရားေရွ႕ကို ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ခဲ့ၿပီ…….

“ဘုရားေရွ႕ ပါေသးလား….ဘုရားေရွ႕”

ကားစပါယ္ယာေအာ္လိုက္ေတာ့မွဘဲ….ကၽြန္မအေတြးေတြထဲက ရုန္းထြက္လာခဲ့မိသည္….

“ေအာ္….ဟုတ္ကဲ့  …..ပါေသးတယ္ရွင့္”

“ဆင္းအုံးမယ္ေနာ္…..”

ကၽြန္မ ကားေပၚမွ ခက္သြက္သြက္ေလးဆင္းလာၿပီး……ေရႊဆံေတာ္ဘုရားရဲ႕ အေနာက္ဘက္မုဒ္ ေစာင္းတန္းေလးမွ ဓါတ္ေလွကားရွိရာသို႔လာခဲ့ၿပီး……ဟူး….လူေတြကလည္း ျပည့္ေနတာပါလား…. အတဲြေတြဆိုတာကလည္း မ်ားမွမ်ားပဲလို႔ ကၽြန္မရဲ႕ႏႈတ္ဖ်ားမွ တီးတိုးရြတ္ဆိုမိလုိက္သည္…ခဏအၾကာမွာေတာ့ ကၽြန္မနဲ႔အတူ ဘုရားဖူးအဖြဲ႕ေတြရဲ႕ ဘုရားေပၚတက္ရမယ့္ အလွည့္ေရာက္လာေတာ့… ၿငိမ္းေျငာင္းတဲ့ဓါတ္ေလွကားအတြင္းနံရံသို႔ ၀င္ၿပီး မက္တပ္ရပ္ေနလိုက္သည္….. စကၠန္႔အတြင္းမွာဘဲ ကၽြန္မ ဘုရားႀကီးရဲ႕ ရင္ျပင္ေပၚသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီ……ကၽြန္မရဲ႕ေမြးနံျဖစ္တဲ့ ေသာၾကာေထာင့္ကို ေလွ်ာက္လာခဲ့မိသည္…..ေသာၾကာေထာင့္ကိုမေရာက္ခင္ ၀ိုးတ၀ါးကေန ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္မိသည္…..ဟုတ္ပါတယ္….ကၽြန္မ မ်က္လုံးေတြ မမွားႏိုင္ေလာက္ပါဘူး….ကၽြန္မ သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္…..တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေသာၾကာေထာင့္နဲ႔ နီးကပ္လာခ်ိန္မွာေတာ့…..ဘုရားမွာ ေရသပၸာယ္ေနတဲ့….သူ…..သူ….သူက…

ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ေတြ အံၾသျခင္း၊ ၀မ္းသာျခင္း၊ ၀မ္းနဲျခင္းေတြနဲ႔အတူ…..သူ….ကၽြန္မရဲ႕ခ်စ္သူပါလား…..

ဘုရားေရွ႕ေရာက္အလာမွာေတာ့….သူ ကၽြန္မကို ၿပံဳးျပၿပီး……

“မင္း… ေနေကာင္းတယ္ေနာ္ ေနျခည္”

“ဟုတ္ကဲ့……ရွင္ေရာ….ေနေကာင္းရဲ႕လား”

“ကိုလည္း ေကာင္းပါတယ္…..”

“ရွင္….ဒီကိုျပန္လာတာလား…..”

“ဟုတ္တယ္….ေနျခည္…..”

“ဒီေန႔ဟာ…..မင္းအတြက္….ထူးျခားတဲ့ေန႔ေလးတစ္ေန႔ေပါ့….”

“မင္းေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တဲ့……ဒီေန႔ေလးကို…..ကို ပါရမီျဖည့္ဖို႔ ျပန္လာခဲ့တာပါ….”

သူနဲ႔ကၽြန္မရဲ႕ၾကားမွာ ေ၀းလြင့္ေနတဲ့အခ်ိန္ကာလေတြနဲ႔အတူ သူစိမ္းမျဖစ္ရုံတမယ္ပင္……အေနေတြေ၀းၿပီး….. ေသြးေအးတဲ့စကားေလးေတြနဲ႔ပင္ဆိုသလို ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကသည္…..

“ကိုေဇ…ရွင္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီကို ေရာက္လာတာလဲဟင္…”

“ဟုတ္တယ္…..ေနျခည္…”

“မင္းကို ကိုယ္ အၿမဲတမ္း ပုံျပင္ေတြေျပာခဲ့သလိုျဖစ္ေနတယ္ေလ….”

“မင္းရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကုိ လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့သလိုျဖစ္ခဲ့တယ္ေလ”

“မင္းရဲ႕စိတ္ကို ….ကို နားမလည္ခဲ့ဘူး…..”

“ခုေတာ့ ကို မင္းရဲ႕စိတ္ကို နားလည္သြားခဲ့ပါၿပီ ေနျခည္ရယ္”

“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုေဇရယ္….”

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ ဘုရားကို ဖူးၾကရင္း…..ဓါတ္ေလွကားနဲ႔ ျပန္ဆင္းခဲ့ၾကသည္…..ဘုရားရဲ႕ေျခေတာ္ရင္းေရာက္ေတာ့…..သူက…

“ေနျခည္…….ရွင္”

“ကို အခုလာတာ..မင္းအတြက္….ဒီေန႔ေလးမွာ မင္းအလိုခ်င္ဆုံးလက္ေဆာင္ပစၥည္းေလးကို ေပးဖို႔လာခဲ့တာပါ”

“ရွင္ တကယ္ေျပာတာလား….ကိုေဇ”

“အင္း….”

“မင္းရဲ႕ ခ်စ္သူကဗ်ာ၀ဘ္ဆိုဒ္ေလးထဲမွာ ကို ၀တၳဳေလးတစ္ပုဒ္ဖတ္ခဲ့ရတယ္….”

“ရင္ခုန္ေစတဲ့ valentine”တဲ့ေလ…..

“အဲဒီထဲမွာ မင္းအလိုခ်င္ဆုံးလက္ေဆာင္ပစၥည္းေလးကို ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ေနျခည္….”

“ဟင္….”

“ေနျခည္လိုခ်င္တဲ့ပစၥည္းေလးကို…..ကိုေဇ သိတယ္ေပါ့ေလ…..”

“အင္း….ဟုတ္တယ္”

“ကဲ…..လာ လိုက္ခဲ့…..”

သူက ကၽြန္မလက္ကေလးကို အသာအယာဆြဲေခၚၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားအေျပးအလႊား ထြက္လာခဲ့ၾကသည္……ဘယ္ကိုေခၚသြားမလဲဆိုတာ…ကၽြန္မ ရင္ေတြခုန္မိသည္…. ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့….. ကၽြန္မ တမ္းတရဆုံးပစၥည္းေလးကို….. သူ တကယ္သိမွသိပါ့မလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ေလးနဲ႔ေပါ့…… တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ဆိုသလုိ…..သူေခၚသြားရာေနရာေလးကို….ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္……

၀ါး……သိပ္လွတဲ့ေနရာေလးပါလား…..အိပ္မက္နန္းေတာ္အလားပါပဲ…….ရင္ခုန္စရာေကာင္းၿပီး ….ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ မေမ့ႏိုင္တဲ့ေနရာေလးေပါ့……လွပတဲ့အျပင္အဆင္…..ဆင္ျမန္းထားတဲ့ အေရာင္အေသြးစုံလင္တဲ့  ႏွင္းဆီပန္းရနံ႔ေတြက ကၽြန္မရဲ႕စိတ္ကို ၾကည္လင္ေအးျမေစခဲ့ပါတယ္……

“ေနျခည္….”

“ရွင္….”

“ဒီအခမ္းအနားေလးကို……ကိုေဇ ႀကိဳတင္ၿပီး စီစဥ္ခဲ့တာ..”

“ဘယ္လိုလဲ….ေနျခည္ သေဘာက်ရဲ႕လား”

“အင္း……ေနျခည္ ႏွစ္သက္ပါတယ္….”

“ကိုေဇ့ကိုလည္း ေက်းဇူးအရမ္းတင္မိပါတယ္”

“မလိုပါဘူး ေနျခည္ရယ္….”

“ေနျခည္နဲ႔ ခ်စ္သူသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ….ေနျခည့္ရဲ႕လိုအင္ကိုျဖည့္ဆည္းေပးခ့ဲတာ….ဒါပထမဦးဆုံးပဲေလ”

“ဟုတ္တယ္မလား..”

“ေနာက္တစ္ခုက်န္ေသးတယ္…..ေနျခည္အလိုခ်င္ဆုံးပစၥည္းေလ….”

ကၽြန္မ သူ႔ကို စိတ္၀င္စားစြာနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္…. ဘာမ်ားပါလိမ့္ေပါ့…..ကၽြန္မလိုခ်င္ႏွစ္သက္တဲ့ ပစၥည္းေလးမွ ဟုတ္ပါ့မလားဆိုၿပီး…ရင္ေတြခုန္ေနမိသည္……

“ေနျခည္….”

“ရွင္….”

“မ်က္လုံးမွိတ္ထားလိုက္ေနာ္….”

“ဟုတ္….”

“ရၿပီ….ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေနာ္ ေနျခည္…”

“၀ါး……..လွလိုက္တာ……ကိုေဇရယ္……”

“ေနျခည္ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ သိလား….”

ကၽြန္မေလ……ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရတဲ့လက္ေဆာင္ပစၥည္းေလးကို ေထြးေပြ႔မိရင္း……ကိုေဇရယ္….ေနျခည့္အတြက္ အေကာင္းဆုံးေသာေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုဖန္တီးေပးခဲ့အတြက္….တသက္လုံးအတြက္ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္…..ဒီေန႔ ေဖေဖာ္၀ါရီလ(၁၄)ရက္ေန႔ဟာ ေနျခည္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ မေမ့ႏိုင္စရာ ကမၺည္းတင္စရာ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ေပါ့ေနာ္…..ေနာင္ႏွစ္ေတြရဲ႕ ေဖေဖာ္၀ါရီမွာလည္း….ခုလိုပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ရပါေစလို႔…..ေနျခည္ ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္ ကိုေဇရယ္….

“ဒီႏွစ္မွာ ေဖေဖာ္၀ါရီ

ခ်စ္ေသာေနျခည္ ျပန္လာပါအုံးမည္

မင္းအတြက္ အမွတ္တမဲ့ သူတို႔လိုပဲေပးခဲ့

စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္ ခ်စ္တဲ့သူ

မင္းအတြက္ ရင္ခုန္စရာ

ဒီေနရာက ေစာင့္ေနပါလို႔

ေမွ်ာ္စရာမလုိ ေပၚလာလို႔သာအစဥ္အၿမဲ

ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြနဲ႔

ႏႊဲလိုက္မယ့္ ေဖေဖာ္၀ါရီမွာ

ကိုယ္အစဥ္သာ အၾကင္နာေတြေပြ႔ဖက္ကာ

ဒီေဖေဖာ္၀ါရီ “ခ်စ္သူမ်ားေန႔”မွာ

ကိုျပန္အလာ ရင္ခြင္မွာ မွန္းဆလို႔

တမ္းတလို႔ေမွ်ာ္ေနပါေတာ့ေနျခည္ရယ္…….”

 “ခ်စ္သူမ်ားအတြက္ ဒီေဖေဖာ္၀ါရီရဲ႕ “ခ်စ္သူမ်ားေန႔” Valentine Dayမွာ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း…..”

“ႀကိဳးစားပါအုံးမည္”
ေနျခည္သစ္ႏြယ္(ျပည္)