ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို မဖတ္ခင္ အပိုင္း(၁)ကို ဖတ္ရႈၾကည့္ပါေနာ္
”အလြမ္းအိပ္မက္ရဲ႕ရင္ခုန္သံ” (ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)
“ေမာင္ေရ..ပုလဲတို႔ေရွ႕ေရး
ဘယ္လိုေတြးထားလဲဟင္..ပုလဲကေတာ့ ေမာင္နဲ႔ အျမန္ဆုံးနီးခ်င္တယ္ေမာင္ရယ္”
“ေမာင္လည္း
နီးခ်င္တာေပါ့ ပုလဲရယ္..ဒါေပမယ့္ တသက္တာေပ်ာ္ရႊင္ဘို႔အေရးကို ေမာင္တို႔ ခဏေတာ့ ေ၀းရ
အုံးမွာေပါ့ ပုလဲရယ္..မဟုတ္ဘူးလား”
ေမာင့္ရဲ႕
ေျပာေနက် လက္သုံးစကားေတြကို ပုလဲရင္ထဲမွ လြန္ဆန္ခ်င္မိခဲ့သည္၊ ပုလဲျဖစ္ခ်င္သည္က ဆင္းရဲျခင္းေတြ၊
ခ်မ္းသာျခင္းေတြကို ႏွစ္ေယာက္အတူမွ်ေ၀ဘို႔ပါ၊ ေမာင့္ရဲ႕စိတ္ကို နားမလည္ခဲ့တဲ့ ပုလဲရဲ႕
အျပစ္ဆိုရမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ပုလဲရဲ႕စိတ္ကိုပဲ ေမာင္ကမသိတာလားကြယ္..။
ခုဆို
ေမာင္နဲ႔ပုလဲေ၀းေနခဲ့တာ ႏွစ္ေတြေတာင္ၾကာေနခဲ့ၿပီပဲ၊ လြမ္းတယ္ေမာင္ရယ္..ေမာင့္ကို ပုလဲ
ခုခ်ိန္ထိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲပါကြယ္..အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိ အေ၀းဆုံးကိုထြက္သြားခဲ့တဲ့ ေမာင့္ကို
ပုလဲ ခ်စ္ေနဆဲပါေနာ္။ ပုလဲရဲ႕ အခ်စ္ေတြကို နားလည္တယ္..သိေနတယ္..ခ်စ္ေနခဲ့ေသးတယ္ဆိုရင္..ပုလဲရဲ႕အနားကို
ျပန္လာေပးပါ ေနာ္၊ ေမာင္လည္း..ပုလဲလိုပဲ လြမ္းေနလိမ့္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ေနပါတယ္ေနာ္၊ ရင္ထဲမွ
သို၀ွက္ထားတဲ့ အလြမ္း ေတြကို သိမ္းဆည္းရင္းျဖင့္ ပုလဲတစ္ေယာက္ အေတြးေတြျဖင့္ လူးလြန္႔ေနခိုက္တြင္….
“ပုလဲ..”
ေခၚသံတစ္စုံတစ္ရာကို
ၾကားလိုက္မိသည္…ဟုတ္ပါသည္..သူမွသူ႔အသံပါပဲ..တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ပုလဲၾကားခဲ့ဘူး သည့္အသံမ်ိဳးပင္၊
“ေမာင္”ဟုတ္ရဲ႕လား…ဟုတ္ပါ့မလား..မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး..
“ပုလဲ…ေမာင္ျပန္လာၿပီေလ”
ရုတ္တရက္
ေနာက္သို႔ လွည့္ၾကည္မိလိုက္စဥ္..
“ကလင္….ကလင္…ကလင္…”
“ဟယ္လို..ေမပုလဲခင္နဲ႔
ေျပာခ်င္လို႔ပါခင္ဗ်ာ”
“ဟုတ္ကဲ့…ပုလဲေျပာေနပါတယ္..”
“ဟုတ္ကဲ့..ကၽြန္ေတာ္
ေႏွာင္းသက္ပိုင္ သူငယ္ခ်င္းပါ၊ ေႏွာင္းသက္ပိုင္ အက္စီးဒင့္ျဖစ္လို႔..ခု ရန္ကုန္ ျပည္သူ႔ေဆးရုံႀကီးကို
လိုက္ခဲ့ေပးပါေနာ္”
“ရွင္…ဟုတ္…ဟုတ္ကဲ့”
“ေမာင္”
ေရာက္လာတယ္..ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ၊ “ေမာင္” ဘာမွမျဖစ္ပါေစနဲ႔..ရင္တြင္းမွ ဆုေတာင္းစကားသံ
မ်ားႏွင့္အတူ ပုလဲမ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္စမ်ား က်လာခဲ့ရသည္၊ မၾကာေတာ့ပါ..ပုလဲ “ေမာင္”ရွိေသာ
ေဆးရုံႀကီး အတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ အေရးေပၚလူနာကုသေဆာင္တြင္းသို႔ ၀င္လာခဲ့ၿပီး..အခန္းတြင္းရွိ
ကုတင္ထက္တြင္ ျဖဴေဖြးေသာပတ္တီးစတို႔က ပုလဲကို ႀကိဳဆိုေနသည္၊ တျဖည္းျဖည္းျဖင့္ “ေမာင္”ႏွင့္နီးရာသို႔
ေရာက္လာခဲ့ခ်ိန္၊ ပုလဲမ်က္ရည္ေတြ ထိန္းသိမ္းမထားခဲ့ေတာ့ေပ…
“ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ..ေမာင္ရယ္..”
“ပုလဲ…ပုလဲ..ေမာင္
ခ်စ္တယ္ေနာ္..ေမာင္အနားမွာဘဲေနပါေနာ္..ပုလဲ ဘယ္မွမသြားပါနဲ႔ေနာ္”
“ေမာင့္”ရဲ႕
ဦးေခါင္းမွဒဏ္ရာအရွိန္တို႔က ကေယာင္ကတမ္းျဖစ္ေစခဲ့သည္..
“ေမာင္ရယ္..ပုလဲ
ေမာင့္အနားမွာရွိေနတယ္ေနာ္…”
“ေမာင့္”ရဲ႕
လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားမွ အသာအယာလႈတ္ႏိုးလာခဲ့သည္၊ တျဖည္းျဖည္းျဖင့္ ေမာင့္မ်က္လုံးေလး ေတြက
စကားေျပာသေယာင္ ျမင္လာခဲ့သည္၊ နာက်င္စြာခံစားေနရေသာေ၀ဒနာမ်ားထဲမွ “ေမာင္”က ပုလဲကို
ၿပံဳးျပေနႏိုင္ေသးသည္…။
“အား…ကၽြတ္…ကၽြတ္..ကၽြတ္…ကၽြတ္..ကၽြတ္”
“ပုလဲ..ေမာင့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္၊ ေမာင္..ပုလဲကို
ပစ္ထားခဲ့မိသလိုျဖစ္သြားတယ္..ၿပီးေတာ့ ေမာင္.ပုလဲကို အဆက္အသြယ္မလုပ္ခဲ့တာ…ပုလဲနဲ႔ေမာင္တို႔ဘ၀အတြက္
အလုပ္ေတြႀကဳိးစားလုပ္ေနခဲ့လို႔ပါ၊ ၿပီးေတာ့ေလ.. ခု..ပုလဲန႔ဲေမာင္ လက္ထပ္ၾကမယ္..လက္ထပ္ဖို႔အတြက္လည္း
လုံေလာက္တဲ့ေငြေၾကးေတြ စုေဆာင္းၿပီးၿပီ၊ ၿပီးေတာ့ေလ…”
“အား…အား”
“ေမာင္…ျဖည္းျဖည္း…ျဖည္းျဖည္း…ဒဏ္ရာေတြကနာေနမွာေပါ့”
ပုလဲ
မ်ိဳသိပ္မထားႏိုင္ေတာ့ဘဲ..ေမာင့္ရင္ခြင္ေလးထဲ တိုး၀င္မိရင္း ရႈိက္ႀကီးတငင္ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္
စို႔နင့္ေနခဲ့ ရသည္..
“ေမာင္ရယ္…ပုလဲကို
ဟိုးတုန္းတည္းက ေျပာျပခဲ့ပါေတာ့လား…ခုမွ ဘာလို႔ေျပာျပခဲ့ရတာလဲ၊ ေမာင္သာ တခုခုျဖစ္သြားခဲ့ရင္
ပုလဲရင္က်ိဳးရခ်ည့္ရဲ႕..ေမာင့္ရဲ႕ေမတၱာေတြ..အခ်စ္ေတြကို ပုလဲ နားလည္သြားပါၿပီေနာ္..၊
ေမာင့္မွာ အျပစ္မရွိတဲ့အတြက္လည္း ပုလဲက ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ေနာ္”
“ေမာင့္”
ရဲ႕အၿပံဳးေတြနဲ႔အတူ ေႏြးေထြးရွင္သန္ေစေသာ ရင္ခြင္တစ္စုံက ပုလဲအတြက္ ခြန္အားသစ္ေတြျဖစ္ေစ
ခဲ့ပါၿပီ၊ ေမာင့္ေလာက္ ပုလဲကို ခ်စ္ႏိုင္မယ့္သူမရွိေတာ့ပါဘူး..ေမာင့္အတြက္ ပုလဲကလည္း
ေႏြးေထြးတဲ့ ေမတၱာ ေတြနဲ႔အတူ ရွင္သန္ေနေစပါ့မယ္ေနာ္၊ ေမာင္ေျပာခဲ့တဲ့ အခ်စ္ဆိုတာ ခ်စ္ေနတတ္ဘို႔ပါပဲဆိုတာကို
ပုလဲရင္ထဲက ေန လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲနဲ႔ လက္ခံလိုက္ပါၿပီ ေမာင္ရယ္…….။
(ခ်စ္တတ္တဲ့သူတိုင္း...ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ႏိုင္ၾကပါေစ။)
ေနျခည္သစ္ႏြယ္(ျပည္)
2 comments:
အလြမ္းအိပ္မက္ရဲ့ ရင္ခုန္သံ အစအဆံုး အားေပးသြားပါတယ္
ခုလို အခ်ိန္ေတြမအားလပ္တဲ့ၾကားက
စာေတြကို အစအဆုံးဖတ္ရႈအားေပးသြားတဲ့အတြက္ အႏႈိင္းမဲ့ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္။
ေနာက္လည္း လာလည္ဘို႔ဖိတ္ေခၚပါတယ္ေနာ္။
Post a Comment