“ေမတၱာဘယ္ကမၻာ မျခားႏိုင္ပါ”

ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ ရင္တြင္းအဇၨ်တၱမွ
ခ်စ္လွစြာေသာ ေနာင္ေတာ္အစ္ကို
ႏွလုံးသားထဲမွ ဆုမြန္ေျခြေတာင္း
ေရြ႕ေျပာင္းရာသီ....အလီလီ
ကုန္ဆုံးေသာ္လည္း....
ေၾသာ္....မေဟာင္းမေမ့...
ေျပာင္းသေရြ႕ကာလ ဘ၀ခဏမွာ
က်န္းမာေစေၾကာင္း ဆုပန္ကာရည္
ခရီးမိုင္ေပါင္း...ေထာင္ကာခ်ီ...။

ျဖတ္သန္းေလွ်ာက္လွမ္း ဘ၀လမ္းမွာ
ပူပင္ေသာက ဗ်ာပါဒတရား
မ်ားေျမာင္ေထြလီ ႏွစ္ရည္ရာသီ
တည္မွီအခိုက္ ထားရွိပါေလ
ခႏၱီစိတ္ထား ေမတၱာမ်ားနဲ႔.... ပြားမ်ားပါေလ
စိတၱသုခ ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ေနႏိုင္ေစ...။
မိသားစုေရး ပူပင္ေတြးကာ
၀မ္းေရးကမေအး မနားေနပဲ
ကာရံေရးလည္း ခ်မ္းေျမ့ဘယ္မူ
ဆူပူေလာင္ၿမိဳက္ ေသာကပုရပိုက္
ရင္၀ယ္ေထြးပိုက္ ရႈိက္ခဲ့ရေသာ္
ေၾသာ္... ေတြးၾကည့္စမ္းမူ
အဘယ္သူကား... သုခစံစား
ေပ်ာ္ရွာနန္းမွာ လွမ္းကာေနသလဲ
သူလည္းလူပဲ ငါလည္းအတူပဲ
မျငဴစုဘ၀ခရီး....
ဆက္၍လွမ္းကာ ေလွ်ာက္ရေပအုံးမည္။
ညီမငယ္တို႔ ဘ၀အဆုံး
ရွင္သန္ျခင္းကား...
ဘယ္၀ယ္ခရီး ဘယ္ဆီလွမ္းမည္
မွန္းကာမသိ...
ခ်စ္တာအတိ ပီတိရင္၀ယ္
ပိုက္ကာေထြးလ်က္ ေမတၱာရည္ယွက္
အၾကင္နာလက္ျဖင့္ တြဲထားလ်က္သာ
တစ္သက္တာမွာ.....
ထာ၀ရမကြာ မခြါအၿမဲ
သံေယာဇဥ္နဲ႔..... စင္စစ္ေလွ်ာက္လွမ္းၾကေပမည္။


ေနျခည္သစ္ႏြယ္ (ျပည္)